Waarom moet de voedingswaarde per 100 gram product niet letterlijk genomen worden?

De niet wettelijk verplichte voedingswaarde per 100 gram product op de verpakking is de berekende waarden op grond van de grondstofspecificaties en niet de gemeten waarden na elke productie. Het is namelijk niet rendabel en praktisch om na elke productie alle voedingswaarden te meten want het meten van alle voedingswaarden, zoals vet, suiker, natrium en vezels  kost de fabrikant namelijk dagen. Daarom is het vastgelegd in de Warenwet dat de fabrikant 20% naast mag zitten. Zit de fabrikant toevallig 40% (door een te hoge toevoeging van een bepaalde grondstof of dat de grondstof niet voorradig is) naast dan zal hij ook niet achterkomen want de voedingswaarden worden niet na elke productie gemeten. Dit verklaart ook waarom de Consumentenbond vaak een andere voedingswaarde vindt dan dat op de verpakking staat!

De voedingswaarde per 100 gram op de verpakking is te vergelijken met de berekende reistijd door het navigatiesysteem. Onder de ideale omstandigheden zal de werkelijke reistijd overeenkomen met de berekende reistijd. Maar hoe vaak komt dat voor!

De voedingswaarde per 100 gram wordt ook niet tijdens de productie op de verpakking bedrukt. Het staat al op de verpakking voordat de verpakking over de productielijn gaat. Dat verklaart ook waarom de voedingswaarde per 100 gram altijd netjes en op dezelfde plek op de verpakking staat.

Vanaf 13 december 2014 is de fabrikant verplicht de hoeveelheid vet, verzadigd vet, koolhydraten, suikers, eiwitten en zout per 100 gram (ml) product op de verpakking te zetten.